Een eerste indruk kun je maar één keer maken, zegt men. Dan moet je er dus maar meteen het beste van maken, lijkt mij. Nu heb ik al wel eerder een blog geschreven waarin ik mijn ergernissen en irritaties beschreef, maar dat zei nog niet zo veel over mijn huid bijvoorbeeld.
In mijn babyboek staat dat ik als kind last van dauwworm had. Toen ik dat voor het eerst las, vond ik het nogal vies klinken, maar trotse moeders beschrijven nu eenmaal alles…. Tot ik tijdens de verpleegkundige vervolgopleiding dermatologie leerde dat dauwworm destijds een ander woord voor constitutioneel eczeem is. Dat ik daar tóén pas achterkwam, betekende natuurlijk dat ik er tot die tijd geen last meer van had gehad. Wel van een droge huid, jeuk en astma, maar dat terzijde.
Tijdens de fusie van mijn opleidingsziekenhuis kreeg ik voor de eerste keer last van urticaria. De huisarts gaf me een antihistaminicum, ik sliep bijna 48 uur, en het probleem was weg. Toen ik een jaar later in verwachting was van de oudste van drie zonen, kreeg ik er weer last van. Dit keer was het langdurig, en uiteraard was er geen redding in de vorm van medicatie. Ik volgde een waterdieet, geen kleurstoffen, smaakstoffen of conserveringsmiddelen – en langzaamaan ging het over.
Al met al een gevoelig tiepje dus, althans, wat mijn huid betreft. Blond haar, blauwe ogen maken het plaatje compleet. Ik verbrand niet echt snel, maar heb wel al twee keer een dysplastische (onrustige) moedervlek laten verwijderen. Kortom, een ervaringsdeskundige in meerdere opzichten, al zijn mijn klachten beperkt en kan ik er goed mee leven. Het positieve van het geheel is dat ik me goed kan inleven in die van huidpatiënten, maar ook weet hoe het als behandelaar is. Goede combi, toch?
Stichting Huidhuis wordt gerund door vrijwilligers en is afhankelijk van giften en donaties. Zonder uw bijdrage kan Huidhuis niet voortbestaan.