De ziekte van Andrews-Barber staat ook wel bekend als pustulosis palmoplantaris. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en de meeste patiënten roken. Het ontstaat meestal bij mensen van middelbare leeftijd. Sommigen denken dat het een variant is op psoriasis, anderen zien de ziekte van Andrews-Barber als een losstaande ziekte.
De oorzaak van de ziekte van Andrews-Barber is niet bekend. Auto-immuunfactoren spelen een rol, dit betekent dat het afweersysteem het eigen lichaam aanvalt en een ontsteking veroorzaakt. Transpiratie zou ook een rol kunnen spelen bij het ontstaan van blaasjes en pustels. Stress, roken, infecties en bepaalde geneesmiddelen zijn mogelijk factoren die mede zorgen voor het ontstaan van de ziekte of het veroorzaken van een verergering ervan. Het blijft vaak jaren aanhouden en komt en gaat aanvalsgewijs.
Bij de ziekte van Andrews-Barber zitten er steriele pustels op de handpalmen en/of voetzolen. Het zit vaak aan beide handen of voeten, maar kan ook alleen op één hand of voet zitten. Deze pustels zijn meestal 1 tot 10 millimeter groot en kunnen samenvloeien. Wanneer de pustels verdwijnen, blijven er bruine vlekken zichtbaar met een dikkere huid. Rond de pustels is het vaak rood en is de huid dikker en schilferig. Er kunnen scheurtjes in de huid ontstaan, dit kan gaan bloeden en erg pijnlijk zijn. Vaak jeukt of brandt het. Het kan moeilijk worden de handen of voeten te gebruiken, zoals bijvoorbeeld tijdens het lopen.
Naast bovengenoemde symptomen kunnen de nagels aangedaan zijn, er kunnen psoriasis-achtige plekken op de rest van de huid ontstaan en er kunnen gewrichten ontstoken raken. De ziekte van Andrews-Barber kan de kwaliteit van leven negatief beïnvloeden.
Door een arts wordt soms eerst een schimmelinfectie uitgesloten, voordat de diagnose wordt gesteld. Soms is een huidbiopt nodig om deze diagnose te stellen.
De behandeling kan bestaan uit hormoonzalf, retinoïden (lijkt op vitamine A), lichttherapie, cyclosporine of methotrexaat. Ook zijn onder andere teerzalf, ditranol en neotigason behandelingsopties. De behandelingen zijn niet altijd effectief en de ziekte van Andrews-Barber is moeilijk onder controle te krijgen.
Bij de ziekte van Andrews-Barber kan het helpen de huid vet de houden met zalf, zodat er geen scheurtjes in de huid ontstaan. Het wordt geadviseerd te stoppen met roken en probeer de huid niet teveel te irriteren (bijvoorbeeld bij afwassen). Het komt voor dat het spontaan minder wordt, maar meestal is deze aandoening chronisch met tussendoor verergering van de plekken.
Stichting Huidhuis wordt gerund door vrijwilligers en is afhankelijk van giften en donaties. Zonder uw bijdrage kan Huidhuis niet voortbestaan.
