Subacute cutane lupus erythematodes (SCLE) wordt beschouwd als een auto-immuunziekte. Daarbij ontstaan rode schilferende vlekken, vooral op zonbeschenen lichaamsdelen. Deze vlekken komen vaak symmetrisch voor op de huid.
SCLE komt zelden voor. De aandoening komt vaker voor bij mensen met een blanke huid en vaker bij vrouwen dan bij mannen (2-3:1). Meestal ontstaat de aandoening tussen het 15e en 70e levensjaar, met een gemiddelde leeftijd van 43 jaar.
Bij ongeveer 10% van de mensen met SCLE ontwikkelt de aandoening zich verder naar systemische lupus erythematodes (SLE). Bij SLE zijn naast de huid ook andere organen betrokken. SCLE komt vaker voor bij mensen met het syndroom van Sjögren.
SCLE wordt beschouwd als een auto-immuunziekte, waarbij het afweersysteem zich keert tegen het eigen lichaam. Het is normaal dat het lichaam antistoffen maakt om infecties van buitenaf te bestrijden. De oorzaak van deze auto-immuunziekte is onbekend.
Genetische aanleg speelt een rol in het ontstaan van SCLE. Zo hebben dragers van bepaalde humaan leukocyten antigenen (HLA-DR3, HLA-DRw52, HLA-DQ1) een verhoogd risico op het ontwikkelen van deze aandoening.
Naast een genetische aanleg zijn er andere factoren die SCLE kunnen doen ontstaan of verergeren. Daarbij kunnen omgevingsfactoren een rol spelen, evenals het gebruik van bepaalde geneesmiddelen, zoals hydrochloorthiazide, ACE-remmers en NSAIDs. Verder speelt blootstelling aan zonlicht een belangrijke rol bij het ontstaan van de huidaandoening.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee vormen van SCLE. Bij de eerste vorm ontstaan, ringvormige rode plekken met een scherp begrensde rand. Deze plekken zijn vaak verdikt en bleek in het midden. Er is een fijne schilvering bij de plekken zichtbaar. Bij de tweede vorm ontstaan ook rode plekken met een lichte, fijne, schilvering. Deze plekken lijken op vormen van psoriasis of eczeem.
De huidafwijkingen zitten meestal symmetrisch verdeeld over op het lichaam. Ze zitten meestal niet in het gezicht, maar wel op andere zonbeschenen lichaamsdelen. Denk daarbij aan de handrug, de achterzijde van de vingers, de onderarmen en de bovenste helft van de romp.
De huidaandoening geeft meestal geen klachten. Soms jeuken de plekken een beetje. Mensen met SCLE hebben regelmatig spier- en gewichtsklachten. Deze zijn dan vaak symmetrisch. Dit betekent dat ze zowel links als rechts aanwezig zijn.
Door eerdere ontstekingen kan bij SCLE een lichte of donkere verkleuring van de huid ontstaan (post-inflammatoire hyper- of hypopigmentatie). SCLE leidt niet tot littekens of een dunnere huid, wat wel kan ontstaan bij chronische discoide lupus erythematodes (CDLE).
Door een biopt te nemen, kan worden vastgesteld of er sprake is van SCLE. Bij een biopt wordt een klein stukje huid weggehaald voor onderzoek.
SCLE kan zich verder ontwikkelen in systemische lupus erythematodes (SLE). Daarom wordt bij SCLE aanvullend onderzoek naar SLE door de internist, reumatoloog of dermatoloog aangeraden.
Een belangrijk onderdeel van de behandeling is om zonlicht zo veel mogelijk te vermijden en je ertegen te beschermen. Daarnaast wordt vaak gestart met lokale behandeling van de huid met hormoonzalven, crèmes of lotions (lokale corticosteroïden).
Als dit de klachten onvoldoende onderdrukt, kan worden gekozen voor orale medicatie (medicijnen die je via de mond inneemt). Denk hierbij aan hydroxychloroquine (antimalariamiddel) of prednison.
Zonlicht kan de symptomen van SCLE verergeren. Probeer daarom zo veel mogelijk directe blootstelling van de huid aan zonlicht te vermijden.
Bescherm de huid goed tegen het zonlicht door middel van zonnebrand en zon beschermende kleding. Stoppen met roken wordt geadviseerd.
Stichting Huidhuis wordt gerund door vrijwilligers en is afhankelijk van giften en donaties. Zonder uw bijdrage kan Huidhuis niet voortbestaan.
