Trichotillomanie is een aandoening waarbij iemand zelf zijn eigen haar uittrekt, meestal van de hoofdhuid, soms van de wimpers en wenkbrauwen. Het uittrekken van de haren kan onbewust gebeuren of juist dwangmatig. Trichotollomanie komt vooral bij kinderen regelmatig voor (7x vaker dan bij volwassenen). De ernstige vormen worden voorbij bij meisjes en vrouwen tussen de 12 en 40 jaar gezien. Eigenlijk is trichotillomanie een vorm van zelfbeschadiging.
Kinderen (< 8 jaar) trekken de haren onbewust uit. Het is een gewoonte, vergelijkbaar met duimzuigen. Bij oudere kinderen en volwassenen is trichotillomanie vaker dwangmatig en kan het een uiting zijn van een psychiatrisch probleem.
Er zijn kale plekken op het hoofd te zien, meestal op het voorhoofd en bij de slapen. Typisch is dat de plek nooit helemaal kaal is. Er groeien altijd nog wat haren van wisselende lengte. Ook is de plek bijna nooit mooi rond, de rand is vaak een beetje grillig. Soms zijn er kale plekjes in de wimpers of wenkbrauwen.
Bij kinderen gaat trichotillomanie meestal vanzelf weer over. Bij oudere kinderen en volwassenen is psychiatrische begeleiding vaak nodig om het dwangmatig uittrekken van de haren te stoppen.
Sommige mensen met trichotillomanie kiezen voor het dragen van sjaaltjes, mutsen of helemaal niets. Er kan ook voor een pruik of een haarstukje (ook wel: haarwerk) worden gekozen. Hiervoor kun je terecht bij een haarwerker. Bij de keuze van haarwerk komt veel kijken. Een aantal aandachtspunten zetten we hieronder op een rijtje:
Stichting Huidhuis wordt gerund door vrijwilligers en is afhankelijk van giften en donaties. Zonder uw bijdrage kan Huidhuis niet voortbestaan.